Skip to main content
Onderwerp:

Meerval bedreiging visstand grote rivieren

Pagina 1 van 2

In grote rivieren als de Waal en IJssel wordt de meerval zo talrijk, dat het roofdier een bedreiging vormt voor de visstand en zeldzame trekvissen als de zalm en steur. Dat voorspelt binnenvisser Frans Komen uit Terwolde in de podcast Rivierverhalen. Onderzoekers bevestigen zijn vermoeden.

Tekst Wim Eikelboom/Rivierverhalen

Binnenvisser Komen vist al een leven lang beroepsmatig op de IJssel, de randmeren en het stroomgebied van de Waal. Hij zegt dat hij op het Zwartemeer – een randmeer van het IJsselmeer – gemiddeld dertig meervallen per dag vangt, als bijvangst in zijn netten. Een paar jaar geleden was dat nog hooguit vijf.

Komen vindt dat de meerval niet langer als beschermde diersoort moet worden gezien. ‘Een meerval vreet alles op. De opmars van de meerval is een bedreiging van de visstand in de rivieren. Ze vreten niet alleen vis, maar ook watervogels’, zegt Komen.

Beluister hier het verhaal van Komen of lees hieronder verder:

Mede naar aanleiding van de uitspraken van Frans Komen in Rivierverhalen gaf Rijkswaterstaat in 2021 opdracht tot een onderzoek naar de meerval in de Nederlandse rivieren. De uitkomst ervan werd in december 2021 gepubliceerd in een rapport dat weinig inzicht gaf in de omvang van het aantal meervallen in ons land.

Meerval steeds talrijker

Met afmetingen van 1 tot 2 meter is de meerval de grootste vis in onze grote rivieren. De vangst van een kanjer van een meerval is vaak vermeldenswaardig. Regelmatig haalt een sportvisser de krant of regionale omroep als er een reusachtig exemplaar aan de haak wordt geslagen.  

Het recordvangst in de IJssel staat op naam van Stefan de Jong uit Kampen. Hij ving in de zomer van 2025 een meerval in de monding van de IJssel met een afmeting van 2,06 meter. De foto staat bovenaan in dit verhaal.

De meerval steeds talrijker in de IJssel, stelt de binnenvisser uit Terwolde. ‘We hebben permanent fuiken staan voor visserijkundig-onderzoek op de IJssel en de Rijn. En we vangen in ieder kribvak dan ongeveer twintig meervallen. We vangen soms hele grote van boven de twee meter.’

Meerval eet watervogels

Meervallen zijn reusachtige vissen die sinds de openstelling van het Rijn-Main-Donaukanaal in 1992 zijn afgezakt tot de Rijn, de IJssel, de Waal en het IJsselmeer. In gewicht en lengte overtreffen ze alle andere vissoorten in de rivieren. Ze kunnen twee tot drie meter lang worden en spreken daarom tot de verbeelding bij sportvissers.

De vangst van een meerval ervaren veel sportvissers als een ware sensatie. Sportvisserij Oost-Nederland noemt in de podcast Rivierverhalen de meerval een ‘cultvis’. In kringen van sportvissers wordt de vangst van een meerval als een ware sensatie neergezet, zo blijkt uit filmpjes op YouTube.

Op Instagram tonen sportvissers hun gevangen meervallen in onze grote rivieren.

Rivier uit natuurlijke balans

Riviervisser Komen zegt dat hij er elk voorjaar getuige van is hoe meervallen tientallen jonge watervogels verorberen. ‘We vissen op de randmeren. Daar zien we uit de polder ganzen komen met jongen en futen en meerkoeten met jongen. Die worden stuk voor stuk van het water afgehapt door meervallen.’

Frans Komen: ‘meerval zorgt voor verstoring natuurlijke balans in onze rivieren.’ (foto Wim Eikelboom)

Komen stelt dat rivieren in Oostbloklanden door meervallen al volledig uit hun natuurlijke balans zijn gebracht. ‘We zien nu bij ons ook al een aantal voor het riviersysteem kenmerkende vissoorten die teruglopen en we schrijven dat toe aan de meerval, de aalscholver en de wolhandkrab die ook massaal voorkomt.’

Beschermde status

De meerval is eetbaar, maar heeft een beschermde status in Nederland. Gevangen meervallen moeten daarom worden teruggezet. En dat blijft ook zo, al groeit hun aantal, zeggen visonderzoekers van RAVON, de onafhankelijke instantie voor bescherming van vissen. ‘Voor de meerval zien we daarin voor de periode 2007 t/m 2018 een lichte toename.  In de jaren zeventig zat meerval alleen in het Haarlemmermeergebied. Nu in alle grote rivieren en ook steeds meer in kleine riviertjes. Klimaatveranderingen en koelwaterlozingen dragen waarschijnlijk bij aan het voortplantingssucces’, zegt visexpert Jan Kranenberg van RAVON tegen Rivierverhalen.

Hij tekent erbij aan dat er amper kwantitatieve gegevens zijn over meervallen in grote rivieren, omdat meervallen lastig te vangen zijn. Kranenberg: ‘Anekdotische informatie van sport- en beroepsvissers wijst erop dat de soort plaatselijk veel voorkomt.’

‘Plaag is kwestie van tijd’

Doorgewinterde karpervisser Matthijs van Halm maakt zich ook zorgen over de oprukkende meerval in de rivieren, zegt hij in de podcast Rivierverhalen. ‘In Frankrijk is het al een plaag. En het is een kwestie van tijd voordat het hier bij ons ook een plaag wordt, want deze vissen hebben geen natuurlijke vijanden. Ze vreten alles weg.’

Volgens Matthijs wordt de meerval sportvis nummer 1 in Nederland. ‘Dat is voor sommige sportvissers hartstikke leuk, want een meerval aan je hengel is altijd een gevecht. Ik geef zelf voorkeur aan de karper.’

Matthijs van Halm vist liever op karper in de IJssel. ‘De meerval is niet om aan te gluren.’

Die beschermde status had er nooit op gemoeten, vindt beroepsvisser Komen. ‘Duitsland doet veel wetenschappelijk onderzoek naar de visstand. Daar geldt dat je elke gevangen meerval verplicht moet meenemen; die mag je niet terugzetten. Zo gauw de meerval over de grens met Nederland komt, is ‘ie beschermd en moet je elke meerval met rust laten. Dat is merkwaardig.’ Hij onderstreept zijn pleidooi in 1Vandaag.

Wolf onder water

Visbioloog Frank Spikmans reageert op 6 september 2020 in het NPO Radio 1-programma Vroege Vogels op de uitspraken van Komen in de podcast Rivierverhalen. Hij erkent dat de meerval flink is toegenomen en hij schrijft dat toe aan de verhoogde watertemperatuur in de grote rivieren. Ook suggereert hij dat sportvissers de meerval hebben uitgezet. Spikmans noemt de meerval ‘een toppredator aan de top van de voedselketen, een wolf onder water.’

Wolhandkrab

Frans Komen voorziet ook een andere plaag, namelijk die van de wolhandkrab. Dat is een krabbesoort die als invasieve exoot wordt beschouwd, maar die mag sinds 2011 niet meer worden gevangen voor consumptie omdat er te hoge concentraties dioxine in is aangetroffen. Sindsdien breidt de krab zich hand over hand uit in de grote rivieren als de Rijn en de Maas. In het IJsselmeer mag de wolhandkrab wel worden gevangen door beroepsvissers.

Visserschip van familie Komen is materieel erfgoed. Hier passeren ze de IJsselbrug in Zwolle.

In het voorjaar van 2020 heeft Komen onderzoek gedaan naar het voorkomen van de krab op de Rijn tussen Lobith en Spijk. ‘In zestien fuiken vingen we in twee maand tijd 260.000 krabben die stroomopwaarts trokken. Zulke aantallen hebben we nog nooit eerder op de Rijn waargenomen’, aldus de visserman uit Terwolde. De krabben paaien in de monding van rivieren. ‘Uit Stellendam krijgen we signalen dat er ongekend veel wolhandkrabben worden gezien. Die trekken volgend jaar de rivieren op.’

Eind 2021 is visserijbedrijf Komen uitgeroepen tot immaterieel erfgoed.

Update januari 2025: Beroepsvisser krijgt gelijk; opmars meerval is zorgelijk, stellen wetenschappers.

In een studie van Universiteit Wageningen wordt in januari 2025 de noodklok geluid over de meerval. De roofvis houdt zich met name op bij knelpunten in de routes van vismigratie, zoals sluizen en waterkrachtcentrales in rivieren. Op die plekken is het een gedekte tafel voor de meerval. Dat kan kwalijke gevolgen hebben voor de visstand, stellen de onderzoekers in een studie die nog loopt. In 2025 wordt nauwkeurig in kaart gebracht wat de meerval naar binnen schrokt aan beschermde trekvissen.

Reacties (21)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *